از کابل تا ارزگان
روز دو شنبه 5 اسد 1388 مطابق با
July , 27 2009
برنامه پرواز به سوئی ارزگان بود.
ساعت یک بجه بعداز ظهر، طیاره آنتونوف میدان هوائی کابل را به سوئی ارزگان ترک کرد و یک ساعت
بعد در میدان هوائی ارزگان نشست. میدان هوائی ارزگان فعلاً یک میدان هوائی نظامی است در حالیکه قبلاً
میدان هوائی ملکی بود.
بقول پیلوت ها طیاره آنتونوف طیاره سابق شوروی است که به کشور های افریقائی مثل اتیوپی داده بود یا
فروخته شده بود.
این طیاره ها فعلاً در بازار آزاد دوبی خرید می شوند امریکایئها این طیاره را از دوبی برای مردم افغانستان
خریده اند.
راهی زمینی ارزگان از قندهار تا تیرین کوت ( مرکز ارزگان) کاملاً به روی عبور و مرور وسایط نقلیه
بسته است فقط هرچند ماه یکبار وسایط نقلیۀ ناتو مواد از کندهار به ارزگان و از ارزگان به کندهار حمل و
نقل میکند. روز حمل و نقل، امنیت کاروان ناتو را شخصی بنام مطیع الله از خویش نزدیک والی قبلی
ارزگان و فعلاً وزیر مشاور آقای کرزی در امور اقوام و قبائیل به عهده میگیرد مطیع الله یک کندک از
ملیشیا دارد که از طرف حکومت تمویل می شود.
ارزگان ولایتی است که در آنجا اولین آتش جنگ جدی در سال 1384 علیه حکومت کرزی شعله ورشد
و اولین بمباردمان افراد ملکی امریکا هم در ارزگان صورت گرفت که دها قربانی به جای گذاشته
امریکایها یک محفل عروسی را بمباردمان کرده بودند اما در آن وقت نه رئیس جمهور ( آقای کرزی )
نه وزیر امور خارجه ( آقای عبدالله ) کوچکترین اعتراض نکردند. حکومت بوش برای هر افغان کشته
شده 1500 ( یکهزارو پنجصد ) دالر خساره پرداخت.
یک ژورنالیست در این باره در روزنامه واشنگتن پست نوشته بود که قیمت یک جوره دریشی وزیر امور
خارجه افغانستان ( داکتر عبدالله عبدالله ) معادل به قیمت 5 افغان کشته شده می باشد.
ارزگان هم مثل سایر ولایت ها قربانی سیستم کرزی است : فقر، بیکاری، رشوت خوری و غیره.
برق جنراتوری وجود دارد که در روز چند ساعت برای اهالی مرکز ترینکوت میدهد.
امکانات بسیار خوب ساختن بند زخیره آب وجود دارد. مثل مینی غار، چنار بند و بخصوص بند آغا جان
در خود تیرینکوت دوکوه در این نقطه باهم نزدیک شده و یک کاسه طبیعی ساخته است که بیش از 60
متر دروازه آن نیست اما در هشت سال حکومت کرزی از سروی مقدماتی خلاص نشده است . اگر این
بند ساخته شود به هزاران جریب زمین را آبیاری میکند و به تمام ارزگان برق خواهد داد.
من کمپاین را از بازار ترینکوت شروع کردم اما متأسفانه هیچ عکسی از آن گرفته نشده چون کمره من
چارچ نداشت. در کابل هم من مشکل برق در دفتر مرکزی کمپاین دارم. امکانات مالی برای خریدن جنراتور
ندارم و حتی امکانات مالی برای خریدن یک کمره فلمبرداری هم نیست بعد از کمپاین به بازار ترینکوت به
ریاست رادیو و تلویزیون ملی رفتم مصاحبه با ژورنالیست و همچنین ژورنالیست رادیو آزدای، تنها رسانه
خصوصی که آنجا یک ژورنالیست دارد، داشتم.
روز سه شنبه از شفاخانه ولایت ارزگان دیدن کردم که در آنجا دو قربانی جنگ بستر شده بود
---------------------------------------------------------------------------------
